Minimum etiketli veri ile sağlam veri temsilleri için kendi kendini denetleyen bir teknik olan kontrastlı öğrenmenin gücünü keşfedin.
Kontrastlı öğrenme, bir modelin etiketli verilere dayanmadan benzer ve benzer olmayan veri noktalarını tanımlamayı öğrendiği kendi kendine gözetimli öğrenmede güçlü bir yaklaşımdır. Bu yöntem, pozitif çiftleri negatif çiftlerle karşılaştırarak farklı veri örnekleri arasındaki ilişkileri anlamak için bir modelin eğitilmesini içerir. Temelde model, benzer veri noktalarının temsillerini bir araya getirmeyi öğrenirken, benzer olmayanların temsillerini birbirinden ayırır. Bu tekniğin bilgisayarla görme, doğal dil işleme (NLP) ve ses işleme gibi çeşitli alanlarda oldukça etkili olduğu kanıtlanmıştır. Kontrastlı öğrenme, zengin ve sağlam veri temsillerini öğrenerek, modellerin sınırlı etiketli verilerle bile aşağı akış görevlerinde iyi performans göstermesini sağlar ve etiketli verilerin az olduğu veya elde edilmesinin pahalı olduğu senaryolarda değerli bir araç haline getirir.
Kontrastlı öğrenme, anlamlı temsiller öğrenmek için farklı veri örneklerini karşılaştırma ve zıtlaştırma fikri etrafında döner. İki ana veri çifti türü kullanılır:
Amaç, modeli, pozitif çiftlerin temsilleri gömme uzayında birbirine yakın olacak, negatif çiftlerin temsilleri ise birbirinden uzak olacak şekilde eğitmektir. Bu, pozitif çiftler arasındaki mesafeyi en aza indirerek ve negatif çiftler arasındaki mesafeyi en üst düzeye çıkararak elde edilir.
Hem kontrastlı öğrenme hem de denetimli öğrenme, modelleri doğru tahminler yapacak şekilde eğitmeyi amaçlasa da yaklaşımları ve gereksinimleri açısından önemli farklılıklar gösterir. Denetimli öğrenme, her veri noktasının belirli bir etiket veya hedef değişkenle ilişkilendirildiği etiketli veri kümelerine dayanır. Model, bu etiketli örneklere dayanarak girdileri çıktılarla eşleştirmeyi öğrenir. Buna karşılık, kontrastlı öğrenme, modelin açık etiketlere ihtiyaç duymadan verinin kendisinden öğrendiği, denetimsiz öğrenmenin bir alt kümesi olan kendi kendine denetimli öğrenme şemsiyesi altında yer alır. Bu da kontrastlı öğrenmeyi özellikle etiketli veriler sınırlı olduğunda veya mevcut olmadığında kullanışlı hale getirir.
Kontrastlı öğrenme ve yarı denetimli öğrenme, etiketli veri az olduğunda model performansını artırmayı amaçlayan tekniklerdir, ancak bunu farklı mekanizmalarla yaparlar. Yarı denetimli öğrenme, eğitim sırasında etiketli ve etiketsiz verilerin bir kombinasyonundan yararlanır. Model, etiketli verilerden geleneksel denetimli bir şekilde öğrenirken aynı zamanda altta yatan veri yapısını daha iyi anlamak için etiketsiz verileri de kullanır. Öte yandan kontrastlı öğrenme, benzer ve benzer olmayan örnekleri karşılaştırarak yalnızca etiketsiz verilerden temsiller öğrenmeye odaklanır. Yarı denetimli öğrenme bazı etiketli verilerden faydalanabilirken, kontrastlı öğrenme herhangi bir etiket gerektirmez, bunun yerine verinin kendi içindeki doğal ilişkilere dayanır.
Kontrastlı öğrenme, geniş bir uygulama yelpazesinde kayda değer bir başarı göstermiştir:
SimCLR (A Simple Framework for Contrastive Learning of Visual Representations), görüntü temsilinde kontrastlı öğrenmenin gücünü gösteren yaygın olarak tanınan bir çerçevedir. SimCLR, bir modeli artırılmış görüntü çiftleri üzerinde eğiterek çalışır. Bir gruptaki her görüntü, rastgele kırpma, yeniden boyutlandırma ve renk bozulması gibi büyütmeler kullanılarak iki farklı görünüme dönüştürülür. Bu artırılmış görünümler pozitif çiftler oluştururken, farklı görüntülerden gelen görünümler negatif çiftler oluşturur. Tipik olarak bir konvolüsyonel sinir ağı (CNN) olan model, pozitif çiftler için benzer katıştırmalar ve negatif çiftler için benzer olmayan katıştırmalar üretmeyi öğrenir. Model eğitildikten sonra, uygulanan belirli büyütmelere karşı değişmezken temel özellikleri yakalayan yüksek kaliteli görüntü temsilleri oluşturabilir. Bu temsiller, çeşitli aşağı akış bilgisayarla görme görevlerinde performansı önemli ölçüde artırabilir. Orijinal araştırma makalesinde SimCLR hakkında daha fazla bilgi edinin.
Kontrastlı öğrenme, özellikle etiketli tıbbi verilerin az olduğu senaryolarda tıbbi görüntü analizinde büyük umut vaat etmektedir. Örneğin, bir model aynı tıbbi taramanın (örneğin, MRI veya CT taramaları) farklı görünümlerini veya dilimlerini benzer olarak ayırt etmek için eğitilebilirken, farklı hastalardan alınan taramaları farklı olarak ele alabilir. Bu yaklaşım, modelin kapsamlı manuel açıklamalara dayanmadan tıbbi görüntülerin sağlam temsillerini öğrenmesini sağlar. Öğrenilen bu temsiller daha sonra anomali tespiti, hastalık sınıflandırması ve anatomik yapıların segmentasyonu gibi teşhis görevlerinin doğruluğunu ve verimliliğini artırmak için kullanılabilir. Tıbbi görüntüleme sistemleri, kontrastlı öğrenmeden yararlanarak daha az etiketli veriyle daha iyi performans elde edebilir ve alandaki kritik bir darboğazı ele alabilir. Bu araştırma makalesinde tıbbi görüntülemede kontrastlı öğrenme uygulamaları hakkında daha fazla bilgi edinin.